Hiszpania
Londyn
Miasto będące stolicą Wielkiej Brytanii i Anglii położone w jej południowo-wschodniej części.
Położony nad Tamizą, jest trzecim największym miastem Europy po Moskwie i Stambule; jest także największym miastem Unii Europejskiej i jednym z większych miast świata zarówno w skali samego miasta, jak i aglomeracji. Liczba mieszkańców Londynu (w granicach tzw. Wielkiego Londynu) wynosi ok. 8,4 mln (2013 r.) na obszarze 1572 km²; cała zaś aglomeracja londyńska, łącznie ze wszystkimi przyległymi miejscowościami liczy ok. 13 mln mieszkańców(obszar tzw. metropolia). Około 20% mieszkańców pochodzi z Azji, Afryki i Karaibów.
Współczesny Londyn jest największym centrum finansowym świata (od 2006 przed Nowym Jorkiem). Tutaj dokonuje się 30% światowego obrotu walutami i 40% światowego obrotu euroobligacjami. W Londynie usytuowanych jest kilkaset banków, największa giełda w Europie (trzecia na świecie), liczne towarzystwa ubezpieczeniowe i inwestycyjne. Londyn jest także ogromnym ośrodkiem medialnymi.Jest to także jedno z najbardziej zanieczyszczonych miast Unii Europejskiej.Miasto przyciąga rocznie ok. 30 mln turystów.
London Eye
London Eye (Oko Londynu) usytuowane jest naprzeciwko Parlamentu, pomiędzy mostami Waterloo, a Westminster. London Eye jest jednym z wielu londyńskich przedsięwzięć mających na celu uczczenie początku nowego milenium.
Pomysł na zbudowanie największego na świecie koła widokowego powstał w roku 1994, a autorami projektu są: David Marks i Julia Barfield. W realizacji projektu na miarę XXI wieku brały udział m. in. linie lotnicze British Airways oraz grupa rozrywkowa Tussauds Group. Całe przedsięwzięcie pochłonęło 34 miliony funtów!
Wcześniej tytułem najwyższego na świecie koła widokowego szczycił się Technocosmos z Japonii, jednak tytuł ten odebrała mu czwarta co do wielkości budowla Londynu. Wielka konstrukcja przypominająca koło rowerowe (200 razy większa od zwykłego koła rowerowego) daje możliwość oglądania panoramy Londynu o promieniu 48 km.
Na olbrzymim London Eye umieszczone są 32 kapsuły, z których każda może pomieścić 25 osób. Jednocześnie nad ziemią może znajdować się 800 osób! Prędkość z jaką poruszają się turyści wynosi 0,8 km/h, a pełny czas trwania podróży wynosi około 30 minut.
Aby lepiej wyobrazić sobie London Eye należy zapoznać się z liczbami. Średnica konstrukcji, na której umieszczone są kapsuły wynosi 135 m. Do budowy koła zużyto 1700 ton stali (dla porównania, 1700 ton = 250 londyńskich, dwupoziomowych autobusów lub 280 dorosłych słoni afrykańskich). Oś, która trzyma całą konstrukcję koła oraz piasta, która nim kręci, zostały specjalnie zaprojektowane na wzór dotychczas największego koła widokowego na świecie. Oś ma długość 23 metrów i łącznie z piastą waży 330 ton - czyli ponad 20 razy więcej niż Big Ben.
Big Ben
Big Ben jest to nazwa ważącego 14 ton dzwonu umieszczonego na szczycie 106 metrowej wieży. Uważany jest on za symbol Wielkiej Brytanii. Dzwon ten zawisa na jednej z dwóch wież londyńskiego parlamentu.
Budowę jej podjęto zaraz po tym jak część The Houses of Parliament uległa spaleniu. Zaprojektowany został przez dwóch architektów. Pierwszym z nich był Charles Barry, natomiast drugim - Augustin Pugin. Wykonany jest on w stylu neo-gotyckim z kamienia ciosanego. Obecnie wielu ludzi twierdzi, iż Big Ben to nazwa słynnego na całym świecie londyńskiego zegara. Nazwa Big Ben wywodzi się od imienia sir Benjamina Halla, głównego komisarza robót w 1858 roku, gdy dzwon ten zawieszano. Odlany w Whitechapel był już drugim olbrzymim dzwonem, ponieważ na pierwszym pojawiła się rysa podczas próby uruchomienia (obecny dzwon również ma nieznaczne pęknięcie).
Zegar ten jest największym zegarem w Wielkiej Brytanii. Wyposażony jest w cztery tarcze o średnicy 7,5 m każda oraz we wskazówki o długości 4,25 m. Czyż to nie imponujące rozmiary jak na rok 1858?
Podaje on niemalże dokładny czas i co godzinę wybija. Odgłos zegara możemy usłyszeć codziennie w radio BBC.
Budynek Parlamentu liczy sobie 1100 pokoi, 100 klatek schodowych, 19 barów i restauracji oraz 5 km korytarzy.
Tower bridge
Tower Bridge miał być drugą przeprawą przez Tamizę, zaraz po Moście Londyńskim (London Bridge). Jego budowa rozpoczęła się w 1884 i trwała 8lat. Ogromna konstrukcja zaprojektowana przez Sir Horace Jones miała stylem przypominać sąsiadującą Tower of London, a zarazem rozładować natężenie ruchu ulicznego w rozwijającym się Londynie. Most oficjalnie został otwarty 30 czerwca 1984 roku przez Księcia Walii (przyszłego Króla Edwarda VII) oraz jego żonę Księżną Walii.
Tower Bridge jest mostem zwodzonym, umożliwiającym przepływanie statków oceanicznych do około 40,5 m wysokości powyżej poziomu wody. Przez pierwsze lata był otwierany nawet 6000 razy rocznie, teraz jedynie 1000 razy na rok. O tym kiedy dokładnie most będzie podnoszony możemy dowiedzieć się z oficjalnej strony mostu w którym również znajduje się muzeum jego historii.
Opactwo Westminsterskie
Opactwo Westminsterskie, a właściwie Kościół Kolegiacki św. Piotra w Westminsterze (ang. The Collegiate Church of St. Peter at Westminster), usytuowane jest w dzielnicy City of Westminster, naprzeciwko Pałacu Westminsterskiego. Początki opactwa sięgają jeszcze IX w., jednak jego rozbudowa jest ściśle związana z osobą Edwarda Wyznawcy, króla Anglii w latach 1042- 1066. Monarcha zlecił przebudowę opactwa w zamian za zwolnienie go przez papieża ze złożonych wcześniej ślubów udania się z pielgrzymką do Rzymu. Prace budowlane trwały blisko 25 lat, a nowe opactwo zostało konsekrowane w 28 grudnia 1065 r., zaledwie tydzień przed śmiercią króla. Po najeździe Normanów na Anglię w 1066 r. w Opactwie Westminsterskim jako pierwszy koronował się Wilhelm I Zdobywca. Od tego czasu opactwo stało się stałym miejsce koronacji angielskich monarchów, a ostatnie uroczystości koronacyjne odbyły się tu 2 czerwca 1953 r., w związku z wstąpieniem na tron Elżbiety II.
Główna bryła Opactwa Westminsterskiego niewiele się zmieniła od czasów średniowiecza. Kościół wybudowany został na planie krzyża łacińskiego, w XIII w. król Henryk III przebudował świątynię w stylu gotyku francuskiego, natomiast w XVI w. Henryk VII dokonał jej rekonstrukcji w stylu gotyku angielskiego. Henryk VII wzniósł także przy opactwie słynną Kaplicę Mariacką (ang. Lady Chapel) – do dziś uznawaną za arcydzieło średniowiecznej sztuki sakralnej w Anglii. Od tego czasu poważniejsze zmiany w bryle budowli nastąpiły tylko raz, a mianowicie w poł. XVIII w., gdy od strony zachodniej do bryły kościoła dobudowane zostały dwie wieże w stylu neogotyckim.
Opactwo Westminsterskie stało się nie tylko głównym miejscem koronacji władców Anglii, ale z czasem także i panteonem narodowym. Na terenie opactwa spoczywają wielcy uczeni – sir Isaac Newton, Karol Darwin, Ernest Rutherford, muzycy – Georg Friedrich Handel, Henry Purcell czy też pisarze – Karol Dickens i Rudyard Kipling. Tutaj swoje tablice pamiątkowe mają także m.in. William Szekspir, George Gordon Byron, William Blake i Thomas Hardy.
Pałac Buckingham
Wybudowany został w 1705 r. jako rezydencja księcia Buckingham. Przejął go w 1761 r. brytyjski król Jerzy III i przeznaczył na rezydencję królowej Charlotty. Oficjalnie w 1837 r. stał się on siedzibą brytyjskich monarchów – z chwilą akcesji królowej Wiktorii. Pałac został zbombardowany przez Niemców w czasie II wojny światowej – zniszczona została m.in. kaplica królowej. Do dziś pałac Buckingham jest największym na świecie pałacem królewskim.
Swoją symbolikę mają flagi, powiewające nad pałacem Buckingham. Do 1997 roku jedyną flagą, która powiewała nad pałacem, była flaga królewska (tzw. Royal Standard), która wywieszana była, gdy monarchini znajdowała się w obrębie pałacu. Tradycja ta została zmieniona w dniu tragicznej śmierci księżnej Walii, Diany, kiedy to królowa przebywała poza pałacem Buckingham, w związku z czym, nad pałacem nie powiewała żadna flaga. Odpowiadając na oburzenie społeczeństwa, królowa nakazała zmianę protokołu i wywieszanie innej, brytyjskiej flagi (tzw. Union Jack) do połowy masztu, na znak żałoby. Od tej pory znaczenie flag nad pałacem Buckingham jest następujące:
- flaga królewska (Royal Standard) oznacza obecność królowej w pałacu,
- flaga brytyjska (Union Jack) oznacza brak królowej w pałacu,
- flaga brytyjska (Union Jack) wywieszona do połowy masztu oznacza żałobę po śmierci ważnej osobistości lub innych smutnych wydarzeniach (tak było np. po zamachach bombowych w Londynie w 2005 r. i po niedawnej śmierci Margaret Thatcher)
Hyde Park
Należy do grona królewskich parków i jest jednym z największych terenów zielonych w Londynie. W północno – wschodniej części Hyde Parku znajduje się tzw. Speaker’s Corner (Kącik Mówców) – miejsce, w którym prowadzi się przeróżne, niczym nieskrępowane debaty publiczne.
Hyde Park to największy z czterech, połączonych łańcuchowo parków królewskich, usytuowanych w samym centrum Londynu. Od zachodu otaczają go Kensington Gardens, od południowego wschodu Hyde Park łączy się natomiast z Green Park, który dalej przechodzi z kolei w St James’s Park. W ciągu dnia trudno jest odróżnić Hyde Park od Kensigton Gardens, ponieważ oba te tereny ściśle do siebie przylegają. Hyde Park rozciąga się na obszarze 142 ha, a pośrodku niego usytuowane jest jezioro The Serpentine, natomiast Kensington Gardens zajmują powierzchnię 111 ha, a ich centralny punkt zajmuje zbiornik wodny o nazwie The Round Bound.
Hyde Park został założony w 1536 r. przez króla Henryka VIII, na terenach należących wcześniej do Opactwa Westminsterskiego. Park zyskał jednak na popularności dopiero w XIX w., gdy wytyczone zostały w nim eleganckie alejki, a wokół nich ustawiono ławki i inne obiekty architektury parkowej. W poł. lat 50-tych XIX w. w północno – wschodniej części parku stanął Marble Arch (Marmurowy Łuk) – pierwotnie zaprojektowany jako brama dla Pałacu Buckingham, która jednak ze względu na wąskie przejście (zbyt wąskie, żeby zmieściła się w nim królewska kareta) musiała zostać sprzed pałacu usunięta. W 1851 r. w Hyde Parku zorganizowana została Wielka Wystawa Światowa. W tym celu wybudowano specjalny pawilon wystawowy – Crystal Palace (Kryształowy Pałac), który jednak po zakończeniu wystawy został z parku usunięty.
Francja-Paryż
Aglomeracja licząca około 12 mln mieszkańców należy do największych na świecie. Na niewielkim kawałku ziemi (1800 km2, co stanowi zaledwie 0,3% powierzchni kraju) koncentruje się aż 20% populacji oraz ponad 1 przemysłu. Sam Paryż liczy ok. 2,5 mln mieszkańców i zajmuje powierzchnię 105 km2. Paryż ma układ koncentryczny, a jego jądrem jest najstarsza część miasta: Stare Miasto. Dzieli się na 20 okręgów. V, VI, VII, XIII, XIV i XV znajdują się na lewym brzegu rzeki. Pozostałe zajmują brzeg prawy. Prestiż Paryżanina często zależy właśnie od dzielnicy, w której mieszka. Najbardziej eleganckie są VIII, XVI oraz XVII. Klasa robotnicza zamieszkuje raczej obszerne przedmieścia otaczające Paryż.
Wieża Eiffla
Wieża Eiffla to chyba najbardziej znana wizytówka Paryża. Dla niektórych to nawet symbol całej Europy. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. „Żelazna dama”, bo tak o Wieży Eiffla opowiadają sami paryżanie, stoi w zachodniej części centrum miasta, nad Sekwaną, na północno-zachodnim krańcu Pola Marsowego.
Wieża Eiffla to pomnik triumfu konstrukcji żeliwnych! Trudno ją nazwać budynkiem, ponieważ nie spełnia żadnej konkretnej funkcji (jest ozdobą Paryża, a obecnie także punktem pomiarów meteorologicznych). Tak czy inaczej jest wspaniałym manifestem inżynierii XIX wieku, dowodem możliwości zastosowania nowych technologii.
Żadna konstrukcja na świecie nie pokazuje tak trafnie pierwszeństwa zachodniej Europy w wyścigu technologicznym ostatnich 25 lat XIX wieku jak Wieża Eiffla. Zbudowana została jako główny obiekt paryskiej Wystawy Światowej 1880 roku, zorganizowanej z okazji setnej rocznicy rewolucji francuskiej. Pomimo tego, że wieża była dziełem Gustave'a Eiffela, wiele szczegółów opracował S. Sauvestre. To on był odpowiedzialny za zwieńczenie i masywne łuki łączące podstawę z pierwszą kondygnacją.
Wieży nadano taką formę głównie dlatego, by nie stawiała za dużego oporu podmuchom wiatru. Pomimo krytyki tej 'gigantycznej latarni ulicznej' (tak nazywali ją ówcześni krytycy i esteci) wieża od początku cieszyła się popularnością. Nie tylko świadczyła o umiejętnościach konstrukcyjnych Eiffela (jej ponad 18 tys. elementów wykonano w jego przedmiejskich warsztatach i złożono na miejscu), ale momentalnie stała się rozpoznawalnym symbolem nowoczesnego Paryża.
Wzgórze Montmartre
Montmartre leży na wapiennym wzgórzu o wysokości 130 m. Według legendy nazwa pochodzi od słów Mons Martyrum upamiętniających wydarzenie z 272 r. n.e.: to tutaj miał być ścięty pierwszy biskup Paryża, św. Dionizy.
Na wzgórzu wznosi się Sacré-Cœur – Bazylika Świętego Serca. Kiedy w 1870 r. wojska pruskie oblegały miasto, paryżanie ślubowali, że jeżeli uda się Francji wyzwolić od okupanta, zbudują bazylikę pod wezwaniem Serca Jezusowego. Tak więc w 1873 roku rozpoczęto budowę. Zgromadzenie Narodowe ogłosiło konkurs na projekt bazyliki. Zwyciężył architekt Paul Abadie. Datki zbierano we wszystkich parafiach francuskich. Konsekracja odbyła się dopiero w 1919 r.Bazylika zbudowana jest w mieszanym stylu romańsko-bizantyjskim. Ma jedną wielką kopułę i cztery mniejsze. Z tyłu znajduje się dzwonnica o wysokości 84 m, a na niej jeden z największych dzwonów na świecie, ważący 19 ton. Dzwon nazwano Savoyarde, na cześć jego fundatorów hrabiów Sabaudii. Na kopułę bazyliki prowadzą 234 schody i wejście jest płatne. Z góry jest bardzo ładny widok na całe miasto.Pod fasadę kościoła poprzedzoną arkadowym portykiem prowadzą z dołu szerokie schody. Dla leniwych kursuje naziemna kolejka wagonikowa. Już z daleka widać dwa konne posągi z postaciami króla Ludwika IX Świętego i Joanny d’Arc. Wnętrze kościoła jest bardzo bogate w dekoracje malarskie i mozaikowe. Stąd można zejść do krypty.Spod bazyliki należy przejść na Place du Tertre. Jest to dawny plac komunalny leżący w samym sercu Montmartre, który cały czas tętni życiem. Mieni się tysiącami kolorów… sklepiki, stragany, stanowiska malarzy, kawiarnie… Między bazyliką a Placem Tertre jest kościół Saint Pierre de Montmartre. Jest on pozostałością po znajdującym się tu kiedyś opactwie benedyktynów.
Łuk Triumfalny
Łuk Triumfalny to jeden z najbardziej znanych zabytków Paryża. Wzniesiony został na górnym końcu Pól Elizejskich, na samym środku placu Charles de Gaulle, zwanego również Placem Gwiazdy (Place de l’Étoile). Z tego wspaniałego placu rozbiega się 12 wielkich alei.
Budowa Łuku Triumfalnego rozpoczęła się w 1806 roku na polecenie Napoleona I. Plan budowy opracował Jean-François Chalgrin, który pracował wcześniej przy Pałacu Luksemburskim oraz przy kościele St-Sulpice. Z powodu niepowodzeń wojennym Napoleona I prace budowlane zostały wstrzymane. Budowa Łuku Triumfalnego została zakończona za panowania Ludwika Filipa pod okiem architekta Abel Blouet w latach 1832-1836.
Projekt Łuku Triumfalnego inspirowany był sztuką starożytną. Budowla ma 50 metrów wysokości oraz 45 metrów szerokości. Łuk jest ozdobiony pięknymi płaskorzeźbami. Najbardziej znane to: „Marsylianka 1792”, „Triumf Napoleona 1810”, „Obrona Francji przed koalicją 1814”, „Pokój 1815”.
Na wewnętrznych ścianach widnieją nazwy miejsowości, pod którymi rozegrały się mniej ważne bitwy (m.in. Gdańsk, Ostrołęka, Pułtusk) oraz nazwiska 558 generałów, w tym również Polaków: Poniatowskiego, Dąbrowskiego, Zajączka, Kniaziewicza, Chłopickiego, Sułkowskiego i Łazowskiego. Nazwiska tych, którzy polegli na polu walki, są podkreślone.
Pod Łukiem Triumfalnym znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza. Każdego wieczora zapalny jest tutaj Płomień Pamięci. Ponadto wewnątrz Łuku znajduje się niewielkie muzeum, w którym można obejrzeć dokumenty i eksponaty przypominające budowę Łuku oraz uroczystości, którym służył za tło. Wyświetlany jest również film dokumentalny o wielkich chwilach w historii zabytku.
Katedra Notre Dame
Jedna z najbardziej znanych i popularnych katedr na świecie, między innymi dzięki powieści francuskiego pisarza Victora Hugo - "Dzwonnik z Notre Dame"
Zabytkowy rzymsko-katolicki kościół, wzniesiony został na wyspie Ile de la Cite na Sekwanie w miejscu dwóch wcześniejszych kościołów , które znajdowały się tu w IX wieku. Budowa katedry trwała ponad 180lat (1163-1345). Notre Dame tłumaczy się jako "Nasza Pani" i odnosi się do Matki Boskiej.Niezwykła gotycka budowla była świadkiem wielu wydarzeń historycznych - katedra była miejscem koronacji Napoleona; w skarbcu kościoła można oglądać koronę cierniową Chrystusa złożoną przez Ludwika Świętego; w 1455r w świątyni odbył się proces rehabilitacyjny Joanny d’Arc.Fasadę kościoła tworzą dwie wieże, mające 70 metrów wysokości. Długość katedry to 130 metrów, szerokość - 48 metrów, wysokość sklepienia przekracza 35 metrów. Iglica z drzewa obitego ołowianą blachą ma 40 metrów wysokości.
W północnej wieży znajdują się cztery wytopione z brązu dzwony. Największy z nich waży aż 1915 kg, najmniejszy "tylko" 763 kg. W wieży południowej znajduje się natomiast największy z dzwonów - ważący 13 ton dzwon Bourdon. Dzwony dzwonią trzy razy dziennie poza Bourdon-em, który jest używany tylko podczas wielkich świąt.
Ważnym elementem Notre Dame są witraże i rozety (rozeta - okrągłe okno wypełnione witrażem) zwłaszcza olbrzymia rozeta północna mieniąca się tysiącem barw - ukazująca wewnątrz niezapomnianą grę świateł.
W budynku znajdują się organy pochodzące z XVIII wieku, zbudowane z ponad 7300 piszczałek i posiadające 5 klawiatur. Na wykonanie sklepienia zużyto 1300 dębów.
Holandia
Tulipany, chodaki, wiatraki i ser – to najczęściej podawane symbole Holandii, kraju w Polsce mało znanego. Nie mamy sentymentu do Holandii, nie mamy tam zdeklarowanych przyjaciół naszego kraju. Leo Benhaker nie pomógł zbudować mostu przyjaźni między naszymi krajami, ani też postrzeganie Holandii jako kraju propagującego narkotyki, eutanazję i małżeństwa homoseksualne. „A to wszystko nie tak, nie tak, nie tak...” - jak śpiewała Krystyna Janda. Może trochę tak, bo Holandia jest bardzo liberalna. Chyba najbardziej na świecie, a dotyczy to zarówno gospodarki, jak i spraw społecznych, obyczajowych i kulturalnych, ale trzeba zwrócić też uwagę na fakty szerzej nieznane. Na przykład, że Holandia - niewielki kraj, wciśnięty między Niemcy a Morze Północne - jest bardzo nowoczesna i bardzo piękna.
Wiatraki i tulipany, to dwa najważniejsze symbole Holandii
Geografia
Północny zachód Holandii kiedyś był pokryty wielkimi lasami i stąd nazwa kraju: „Holt-land”, co znaczy „kraina lasów”. Teraz lasów jest znacznie mniej, natomiast ludzi tyle, że Holandia jest najgęściej zaludnionym krajem Europy. Ponad 16 milionów mieszkańców zamieszkuje 41.160 km kwadratowych. Z ciekawych danych statystycznych podać jeszcze trzeba, że Holandia zajmuje trzecie miejsce w świecie pod względem eksportu artykułów rolnych, a jej powierzchni to zaledwie 0.008% powierzchni świata. Świetne warunki dla rolnictwa stwarzają niziny, a nawet depresje. Prawie jedna czwarta powierzchni kraju leży poniżej poziomu morza. Najniżej położone miejsce znajduje się w okolicach Rotterdamu i ma minus (!) 6,7 m wysokości. Najwyższe wzniesienie, bo trudno je nazwać górą, to Vaalserberg - 321 m n.p.m.
Kultura
Holendrzy w przeważającej części swoja kulturę, historię i życie codzienne wiążą z morzem. Ich port w Rotterdamie należy do najruchliwszych na świecie, obsługując wszystkie możliwe miejsca na kuli ziemskiej. Stąd można wysłać ładunek zarówno do sąsiedniej Danii, jak i do odległego Konga czy Japonii. Kultura Holandii przez bardzo długi czas kształtowała się równolegle z kulturą Niemców i Belgów, stąd też niektóre obyczaje i tradycje są podobne, przy czym u Holendrów zdecydowanie silniej jest zawsze zaznaczony związek kultury z morzem. Nie można pominąć tak znamiennych dla tego kraju symboli, jak słynne wiatraki i plantacje tulipanów, ale to, co jeszcze bardziej rzuca się w oczy, czy może raczej w uszy, to ilość języków, jakie można usłyszeć w Holandii. Standardowo najczęściej wykorzystuje się język flamandzki i fryzyjski, ale słychać także holendrów biegle posługujących się niemieckim, angielskim i francuskim, co i tak nie jest tak niezwykłe jak rodzime dialekty, jak dialekt limburski. Co dziwniejsze najsprawniej rodzimymi dialektami posługują się ludzie wykształceni i na wysokich stanowiskach.
Ciekawostki
W takim nizinnym kraju świetnie rozwija się rolnictwo, ale też są to idealne warunki do korzystania z rowerów. Holandia ma ponad 15.000 km dróg rowerowych. Chyba każdy mieszkaniec Holandii posiada rower. Jednośladów jest dwa razy więcej niż samochodów. Kolejna ciekawostka: Holendrzy są najwyższymi Europejczykami, ale dla przyjeżdżających do tego kraju ważniejsze jest to, że są bardzo gościnni, serdeczni. Lubią organizować i uczestniczyć w najróżniejszych imprezach – festiwalach, paradach, koncertach, spotkaniach, wystawach, happeningach. Nie będziemy się nudzić w Holandii.
Atrakcje
Jest to też kraj ładny, estetyczny, zadbany. Bez względu na to, czy w stolicy, czy w małym miasteczku znajdziemy wiele miejsc, które nas zachwycą. Czy to będzie skwerek, czy kościół, czy szereg malowniczych domów. Holendrzy są miłośnikami piękna. W kolorowych, wystylizowanych kamieniczkach znajdziemy mnóstwo galerii, kameralnych teatrów, wystaw malarskich oraz lokali muzycznych, w których można napić się jałowcówki lub zimnego piwa. Nieodłącznym elementem holenderskiego krajobrazu są wiatraki. Początkowo używane były do osuszania terenu, wcześniej zajętego przez jeziora. Chłopi wykonywali tę pracę za pomocą wiatraków, które już od 1274 roku do tej pory są ważnym elementem gospodarki wodnej. W 1414 r. powstały pierwsze wiatraki melioracyjne. Największe z wiatraków przy korzystnym wietrze są w stanie przepompować 45000 l wody na minutę na wysokość 1,25 m. Wynalezienie w XVII wieku, wałów rozrządczego i korbowego pozwoliło na wykorzystanie siły wiatru w wielu gałęziach przemysłu. Setki wiatraków zostało użytych w przemyśle drzewnym, papierniczym i farbiarskim.
Amsterdam
Amsterdam posiada 1281 mostów i jest jedną z najpiękniejszych stolic Europy. To miasto - skansen, miasto starych wiatraków, zabytków, kanałów, muzeów oraz tak zwanych „hofjesów”, czyli starych domów przyklasztornych, otoczonych rozległymi ogrodami, w których kiedyś mieszkali zakonnicy. W stolicy Holandii nie można pominąć Dzielnicy Czerwonych Latarni z zalegalizowanymi domami publicznymi i „coffee shopów”, w których osoby dorosłe mogą legalnie kupić niewielkie ilości marihuany. Haga to siedziba rządu holenderskiego i królowej oraz najlepszej w Europie Królewskiej Galerii Malarstwa. Port Rotterdam łączy nowoczesność z historią. Obok wieżowców, centrów handlowych znajdują się zabytkowe fragmenty miasta, także przystanie, które można oglądać podczas rejsu.
Sery
Sery holenderskie znane są na całym świecie, eksportowane już od średniowiecza. Najlepsze robione są ze świeżego, surowego, nie pasteryzowanego mleka. Żółty kolor zawdzięczają karotenowi znajdującemu się w trawie, którą jedzą krowy. Sery nadal produkowane są według dawnej receptury, tylko ciężką pracę ludzi wykonują maszyny. Jednym z najbardziej znanych serów holenderskich jest Gouda, produkowany w wiejskich gospodarstwach wokół miasta Gouda. Można tam odwiedzić targ serowy. Chudszym serem jest Edamer, który swoją nazwę zawdzięcza miastu Edam w północnej Holandii.
Chodaki i tulipany
Holandia słynie również z tradycyjnego stroju ludowego, którego najbardziej znanym elementem są chodaki. Używane przez holenderskich farmerów od lat, dopiero niedawno zostały zatwierdzone przez Unię Europejską jako obuwie robocze, które jest tanie, wytrzymałe i bezpieczne. Warto pamiętać, że chodaki są w Holandii nie tylko symbolem, miłą pamiątką chętnie kupowaną przez turystów, ale także obuwiem używanym na co dzień. Przepięknym elementem krajobrazu holenderskiego oraz nieodłącznym symbolem tego kraju są tulipany. W Holandii można podziwiać ogromne pola porośnięte tymi kwiatami. Warto również wiedzieć, iż Holendrzy specjalizują się w tworzeniu przeróżnych mieszanek kolorystycznych tulipanów, które słynne są na całym świecie.
Informacje ogólne
Stolica : Amsterdam (stolica konstytucyjna) Haga (stolica administracyjna)
Ustrój polityczny : monarchia konstytucyjna
Powierzchnia : 41 526 km²
Liczba ludności : 16,5 mln
Ludność: 15 517 000; na 1 km2 457
Waluta: euro
Język: holenderski, fryzyjski (mniejszość)
Religie: chrześcijaństwo
Hiszpania
Kraj położony na Półwyspie Iberyjskim. Graniczy z Portugalią, Francją, Andorą, brytyjskim Gibraltarem, oraz Marokiem. Do Królestwa Hiszpanii należą także położone na Morzu Śródziemnym Baleary (m.in. Majorka, Minorka i Ibiza), Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim, oraz terytoria suwerenne w Afryce Północnej - 2 miasta: Ceuta i Melilla. Do Katalonii należy Llivia - miasteczko otoczone przez terytorium francuskie. W skład Hiszpanii wchodzą także liczne niezamieszkałe wysepki Cieśniny Gibraltarskiej.
Ciekawa historia, niesamowite widoki, oraz bogactwo kulturowe przyciągają tu rzesze turystów. Hiszpania słynie z licznych festiwali i świąt. Spotkamy tu świetnych ludzi, wspaniałe zabytki, doskonałe miejsca do wypoczynku oraz oryginalne imprezy. Każdy zakątek tego pięknego kraju wart jest odwiedzenia. Hiszpania jest turystycznym rajem, gdzie nie można się nudzić i gdzie każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Gdzie spędzić wakacje?
Hiszpania oferuje turystom doskonale warunki do wypoczynku. Tutejsze wybrzeże Morza Śródziemnego, wraz ze swoimi regionami turystycznymi, jak Costa del Sol, Costa Brava, Costa Blanca i Costa del Azahar zapewniają piękne plaże, dobrze rozwiniętą infrastrukturę turystyczną i wspaniałe widoki.
Pozostałe ośrodki wypoczynkowe skupiają się głównie na Balearach. Baleary to archipelag wysp położonych na Morzu Śródziemnym u wybrzeży Hiszpanii. W skład Balearów wchodzi ok. 200 wysp, ale największe i najbardziej popularne wśród turystów są trzy: Majorka, Minorka i Ibiza.
Na wakacyjny wypoczynek można także wybrać się na Wyspy Kanaryjskie. Wyspy Kanaryjskie to archipelag wysp pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Atlantyckim. Wyspy należą do Hiszpanii. Ich historia sięga wielu wieków przed nasza erą, były sławne już wśród starożytnych Greków i rzymian. Dziś są turystycznym rajem. Co roku przybywają tu rzesze turystów, aby móc korzystać ze świetnych warunków do wypoczynku. Najbardziej popularnymi z wysp są: Teneryfa, Gran Canaria, Lanzarote i Fuertaventura.
Dzięki swojemu klimatowi i położeniu geograficznemu wyspy są turystycznym rajem przez cały rok.
Co warto zwiedzić
Bogata historia i kultura Hiszpanii sprawia, że wszędzie, gdzie byśmy nie pojechali napotkamy na coś godnego uwagi. Znajdziemy tu przede wszystkim piękne miasta, które szczycą się wspaniałymi zabytkami. Warto odwiedzić stolicę kraju - Madryt, a także jedno z najładniejszych w całej Europie miejsc, którym jest Barcelona. Godnym uwagi miastem jest także Walencja. Hiszpania jako kraj w większości katolicki stała się także popularną destylacją pielgrzymkową, do takich miejsc, jak np. Montserratczy Santiago de Compostela przybywa co roku wielu chrześcijan. Jednym z najładniejszych regionów w Hiszpanii jest Andaluzja i jej największe atrakcje: Grenada, Sewilla, Malaga i Kordoba. Warto także odwiedzić takie miejscowości jak Saragossa, Girona i Toledo. Piękne widoki zapewnia, co prawda należący do Wielkiej Brytanii, ale położony na Półwyspie Iberyjskim Gibraltar. Hiszpania to także kraj festiwali, z których najsłynniejsze to gonitwa byków w Pampelunie i bitwa na pomidory w Bunol.
Czas lokalny: GMT + 1 godzina, w okresie letnim GMT + 2 godziny.
Czas przelotu: Warszawa - Madryt - ok. 3,5 godziny.
Chorwacja
Turystyczne serce Chorwacji
Jedna z najpiękniejszych krain w tym regionie Europy. Z roku na rok przyciąga ona coraz to większą rzeszę turystów. Wielu z nich przybywając tu raz, zakochuje się w tym miejscu na zawsze, powracając co roku. Jakie jest jej oblicze? Co warto tu zwiedzić? Przenieśmy się zatem w ten historyczny region Chorwacji..
Między morzem a górami
Dalmacja to jeden z najbardziej rozwiniętych regionów na Bałkanach. Oczywiście nie znajduje się ona w całości w Chorwacji ale jej najpiękniejsze rejony i owszem. Tworzy ona wąski bo 50 km pas o długości 400 km. Znajduje się między górami Dynarskimi a morzem Adriatyckim na południu Chorwacji dzięki czemu często kąpiąc się w morzu możemy podziwiać szczyty gór. Każdy, miłośnik wypoczynku,historii czy też turystyki aktywnej znajdzie tu coś dla siebie. W skład Dalmacjii wchodzi około 1000 wysp. W czasie długiej historii Bałkan region wielokrotnie zmieniał przynależność a każdy z ‘’właścicieli’’ pozostawił tu swój ślad.
Zabytkowe oblicze Dalmacji
Zadar
Zwiedzanie tej krainy powinniśmy zacząć od Zadaru. Znajdujący się w północnej części Dalmacji historią sięga IV wieku przed naszą erą. Wznoszono w nim wiele obiektów sakralnych,otoczono murami obronnymi a nawet wybudowano amfiteatr. W mieście warto zwiedzić przedromański kościół św. Donata. W przeszłości była to katolicka świątynia która ma kształt rotundy. Powstała w IX wieku. W środku na piętrze znajduje się galeria. Główna ulica miasta(Siroka) to miejsce spotkań mieszkańców oraz ulubione miejsce turystów.Znajduje się przy niej wiele sklepików z pamiątkami a także restauracji. Prowadzi ona od placu Petra Zoranica, gdzie znajdują się pozostałości po bramie rzymskiej do placu Narodnim przy którym zobaczymy Urząd Miejski. Kolejną atrakcją są Morskie Organy. Rurki o różnych długościach w których zamocowano piszczałki znajdują się pod kamiennymi schodami. Gdy morska woda dostaje się do środka rur wydobywają one dźwięki. Poza tym w mieście zobaczymy takie miejsca jak renesansowa loggia, arsenał oraz pałace barokowe które warto zwiedzić.
Szybenik
Szybenik położony nad ujściem rzeki Krka swe prawa miejskie otrzymał w 1298 roku. Jego najbardziej znaną atrakcją jest katedra św. Jakuba. Jej budowa trwała aż 124 lata i została zakończona w 1555 roku. Początkowo była budowana w stylu gotyckim jednak ostatni budowniczy nadał jej charakter renesansowy. Dalej idąc przez miasto warto zobaczyć warownię św. Mikołaja. Wzniesiona w XVI wieku miała za zadanie bronić miasta przed najazdami Turków od strony morza. Dolna jej część powstała z białego kamienia a górna z cegieł. Jeśli będziemy wieczorem w porcie to możemy zaobserwować przepiękny i jeden z najbardziej malowniczych zachodów słońca.
Split
Podróżując po Dalmacji obowiązkowym punktem naszej wyprawy powinien być Split. Jest to największe miasto tego regionu i drugie co do wielkości w Chorwacji,centrum kulturowe jak i ekonomiczne. Pierwsze kroki w Splicie powinniśmy skierować w stronę Pałacu Dioklecjana. Został wzniesiony przez cesarza Dioklecjana na przełomie III/IV wieku w którym miał on zamieszkać po swojej abdykacji. Z wielkiego kompleksu do czasów dzisiejszych przetrwało niewiele, ruiny komnat, brama pałacowa, świątynia Jowisza czy też Katedra, która do VII wieku pełniła funkcję mauzoleum. Niedaleko pałacu znajduje się zapomniana przez wielu turystów kaplica św. Marcina z pomnikiem Dominika pierwszego biskupa Salony. Opadając z sił możemy odpocząć w niewielkim ale jakże urokliwym parku Strossmayera. Gdy zapada zmrok miasto oferuje nam bogaty wybór klubów i pubów w których każdy turysta znajdzie coś dla siebie i da ponieść się szaleństwu nocy.
Trogir
W niewielkiej odległości od Splitu leży portowe miasteczko Trogir. Czas tutaj wydaje się, że stanął w miejscu. Przechadzając się wąskimi uliczkami odnosimy wrażenie jakbyśmy przenieśli się do innej epoki. Miasto leży częściowo na wyspie Ciovo z którą połączenie umożliwia most zwodzony. Trogir został założony w III wieku przez greckich kolonistów. W swym sercu kryje wiele zabytków z różnych epok. Wchodząc do niego przechodzimy przez XVI-wieczną barmę ozdobioną figurami bł. Jana z Trogiru i lwa św. Marka. Dalej idąc warto wejść do katedry św. Wawrzyńca, która była budowana przez kilka wieków i zawiera w sobie wiele stylów architektonicznych takich jak wczesnogotycki, wenecki czy też renesansowy. Ołtarz w katedrze został wybudowany w stylu barokowym, wnętrze zdobią także płaskorzeźby przedstawiające dawne życie mieszkańców miasta. Przy głównym placu, który nosi nazwę Jana Pawła II zobaczymy romańsko-gotycki ratusz ozdobiony herbami szlacheckimi. Po drugiej stronie placu wybudowany został pałac Cipiko. Zbudowany w 1457 roku składa się z dwóch budynków połączonych mostkiem. Pałac zdobią balustrady i figury aniołów. Warto usiąść w jednej z licznych restauracyjek i napić się pysznej kawy czy też coś przekąsić podziwiając surowe piękno miasta nie z naszej epoki. Jeszcze jednym miejscem którego nie możemy przegapić jest promenada z przycumowanymi żaglowcami, których rozmiary imponują nie tylko miłośnikom żeglugi.
Dubrownik
Najbardziej wysuniętym na południe, zabytkowym miastem jest Dubrownik. Stare miasto to unikat w Europie, zachowany praktycznie w całości od czasów śreniowiecza.Mury miejskie zawierają wiele bram między innymi bramę Pile, Buze czy też Ponce. Wśród zespołu zabytków architektonicznych wartą naszej uwagi jest Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Budowana w stylu barokowym w latach 1671-1713. Znajduje się w niej bogaty skarbiec i wiele cennych malowideł. Kolejnym sakralnym obiektem jest kościół św. Błażeja. W barokowym budynku z bogato zdobioną fasadą natkniemy się na figurę św. Błażeja który trzyma w ręku mapę miasta. Jest on patronem Dubrownika. Odwiedzając stare miasto warto zobaczyć także Kolumnę Rolanda, Wielką i Małą Studnię Onofria czy kościół Jezuitów.
Oprócz historii
Dalmacja to nie tylko zabytki ale także miejsca w których możemy obcować z naturą. Z całą pewnością Park Narodowy Krka takim miejscem jest. Został on utworzony w 1985 roku. Tu zachwycają nas nie tylko hektolitry efektownie spadającej wody ale także bogactwo fauny i flory. Odpoczynek wśród śpiewających ptaków będzie dla nas niezapomniany. Swą nazwę park zabrał od rzeki Krka która ma długość 72 km i ujście niedaleko Szybenika. Największym wodospadem w parku jest Skradinski Buk. Ma on 800 metrów długości i tworzy go aż 17 kaskad! Nielada atrakcją jest to iż tu w parku dozwolone są kąpiele w wyznaczonych miejscach. Możemy więc jednocześnie ochłodzić się gdy doskwiera nam upał w wodzie jak i podziwiać park. Dalej podążając szlakiem najlepiej podejść do przystani i popłynąć łódeczką w stronę miejscowości Visovac. Na wysepce pośrodku jeziora znajduje się klasztor zbudowany w 1445 roku przez franciszkanów. Za jeziorem jest kolejny z wodospadów-Roski sklap, mniejszy ale równie piękny. Stąd odpływają stateczki w coraz dalsze, pełne uroku miejsca w parku.
Wyspa o zapachu lawendy
Wyspa Hvar zajmuje powierzchnię około 297 km kwadratowych. Jest znana wśród mieszkańców jako ‘’lawendowa wyspa’’ gdyż to właśnie lawenda uprawiana na wielką skalę jest głównym dochodem wyspiarzy. Hvar porasta roślinność śródziemnomorska. Na wyspie znajduje się wiele uroczych i cichych plaż jak i kilka zabytkowych miasteczek. Największe miasto, które przyciąga turystów nazywa się tak jak wyspa-Hvar. To tutaj toczy się życie kulturowe jak i nocne. Latem uliczki miasta,kawiarnie i plaże pękają w szwach. Miasto oferuje nam np. zwiedzanie katedry św. Stefana. Jest to klasztor Benedyktynów zniszczony przez Turków w 1571 roku. Poza katedrą warto obejrzeć także hiszpańską twierdzę. Wzniesiona na polecenie monarchy Karola V w 1551 roku teraz pełni rolę klubu nocnego i kawiarnii. Poza Hvarem na wyspie znajduje się Stari Grad z klasztorem Dominikanów, w którym obecnie mieści się muzeum. Jadąc przez wyspę czy też spacerując możemy podziwiać zapierające dech w piersi widoki rozciągającego się Adriatyku. Wieczorem siedząc na plaży towarzyszyć będzie nam grająca w oddali z jakiejś restauracji muzyka a nad nami gwieździste niebo.